sen

nie budźcie mnie jeszcze pozwólcie spać
nie męczcie problemami codziennego dnia
chociaż wiem, że czasami duszę się w snach
to gdy śpię, to nie myślę, że przesypiam swój czas

gdy jestem bezbronny, to bezpieczny nareszcie
gdy zredukowany do prostych westchnień
a id beztrosko dostarcza bezeceństw
i wiem: ja jestem, ja czuję, ja jestem

niczego nie spycham, nic do ukrycia
walczę nie z życiem, walczę dla życia
wzorowy lepszego jutra praktykant
codziennie od nowa, gdy tylko zasypiam

więc nie budźcie mnie jeszcze, pozwólcie spać
przecież wciąż młodość, przecież ciągle mam czas
by naprawić krzywdy, przy okazji świat
więc nie budźcie mnie jeszcze, pozwólcie spać

dzieci midasa

idą tak równo dzieci midasa, dzieci midasa, dzieci midasa
i u każdego złote ostrogi na złotych obcasach, złotych obcasach.
i sam już nie wiem - uciekać, czy gonić, uciekać, czy gonić, uciekać, czy gonić:
odnaleźć sczęście, czy życia bronić, czy życia bronić, czy życia bronić.

zrodzone bez grzechu dzieci arkadii, dzieci arkadii, dzieci arkadii;
ich życie, praca, nic ich nie nagli, nic ich nie nagli, nic ich nie nagli.
a ich umysły wewnątrzsterowne, wewnątrzsterowne, wewnątrzsterowne
złotem się błyszczą sobie podobne, sobie podobne, sobie podobne.

im złote kule tkwią w złotych lufach, tkwią w złotych lufach, tkwią w złotych lufach.
każdy każdemu nad życie ufa, nad życie ufa, nad życie ufa.
idą pozłacać znane nam mapy, znane nam mapy, znane nam mapy,
aż w końcu każdy będzie bogaty, będzie bogaty, będzie bogaty.

a przemienionych w pułk "repetycja", w pułk "repetycja", w pułk "repetycja".
dawniej rebelia - dzisiaj milicja, dzisiaj milicja, dzisiaj milicja.
ja posilony gorzkim owocem, gorzkim owocem, gorzkim owocem
wiem - nie milczenie, lecz pustka jest złotem, lecz pustka jest złotem.